(@)(@)
ಬಣ್ಣದ ಚಿಟ್ಟೆಯ ಹಿಡಿಯುತಾ
ಮದುವೆ ಎನ್ನುವುದು ನಿಂತಿರುವುದೇ ನಂಬಿಕೆ ಮೇಲೆ. ಆದರೆ ಈಗಿನ ಇಂಟರ್ನೆಟ್ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಯಾರ ಮೇಲೂ ನಂಬಿಕೆ ಮೂಡಲೂ ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ..
**
ಹಿಂದಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ "ಹುಡುಗ ಹಿಡಿದ ಕೆಲಸ ಮಾಡದೇ ಬಿಡುವವನಲ್ಲ, ಸಾಧಿಸುವ ಛಲವಿದೆ, ಒಳ್ಳೇ ಗುಣವಿದೆ. ಈಗ ಕಷ್ಟ ಇರಬಹುದು, ಮುಂದೆ ಅವನೂ ಶ್ರೀಮಂತ ಆಗ್ತಾನೆ ನೋಡು. ನಿಷ್ಟಾವಂತ, ನಂಬಿಕಸ್ಥ, ನೀನು ಇವನನ್ನ ಮದುವೆ ಆಗಿ ಒಳ್ಳೆಯ ಜೀವನ ನಡೆಸಬಹುದಮ್ಮ.. ಒಪ್ಕೋ ವರನನ್ನ..." ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದರು.. ಹಿರಿಯರ ಮಾತಿಗೆ ಒಪ್ಪಿ ಹುಡುಗಿಯೂ ತಲೆಯಾಡಿಸಿ ಮದುವೆ ಆಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ಕಷ್ಟದಲ್ಲೂ ಸುಖದಲ್ಲೂ ಜೊತೆಗಿದ್ದು ಅವನ ಏಳಿಗೆಯನ್ನು ಆನಂದಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅತ್ತೆಮಾವನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವುದರ ಜೊತೆಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಗಂಡನ ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರನ್ನೂ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದಲೇ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆದರೆ ಈಗ,
ಪರವೂರಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ , ಕಾರು , ಬಂಗಲೆ, ಲಕ್ಷ ಸಂಬಳ, ಒಬ್ಬನೇ ಮಗ, ಅತ್ತೆಮಾವರಿಂದ ದೂರವಿರಬೇಕು, ತಂಗಿಯಿದ್ದರೂ ಅವಳು ಸೆಟಲ್ ಆಗಿರಬೇಕು.. ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾಗಿದ್ದರೆ ಆ ಹುಡುಗನ ಒಪ್ಪುವರು. ಅವನ ಗುಣವನ್ನಾಗಲೀ, ಮನೆಯವರನ್ನಾಗಲಿ ನೋಡಲು ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ..
ಈಗಿನ ವಿದೇಶಿ ಕಂಪೆನಿಯಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗ ತೆಗೆದು ಬಿಸಾಕುವರೋ ಗ್ಯಾರೆಂಟಿ ಇಲ್ಲ. ಮನೆಯಲ್ಲಿರುವ ವಸ್ತು ಒಡವೆ ಎಲ್ಲದರಲ್ಲಿಯೂ ಇ.ಎಮ್.ಐ ಹಣೆಪಟ್ಟಿ ಅಂಟಿಸಿಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತಾರೆ. ಯಾವಾಗ ಏನಾಗುತ್ತದೆಯೋ ಹರಿಯೇ ಬಲ್ಲ. ಆದರೂ ಅಂತಹ ಹುಡುಗನನ್ನೇ ಹುಡುಕುವರು.. ಟೀಚರ್, ಬ್ಯಾಂಕ್ ಕೆಲಸದವರು, ಲೆಚ್ಚರ್, ಇನ್ಯಾವುದೇ ಕೆಲಸದವರೋ ಅಥವಾ ಊರಿನಲ್ಲೇ ಉದ್ಯೋಗ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ನೆಮ್ಮದಿ ಜೀವನ ನಡೆಸುತ್ತಿರುವವರೋ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣರು.
**
ಮದುವೆ ಎನ್ನುವುದು ನಿಂತಿರುವುದೇ ನಂಬಿಕೆ ಮೇಲೆ. ಆದರೆ ಈಗಿನ ಇಂಟರ್ನೆಟ್ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಯಾರ ಮೇಲೂ ನಂಬಿಕೆ ಮೂಡಲೂ ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ..
**
ಒಂದು ವಧು/ವರನ ಹೆಸರು ಜಾತಕ ಬಂದಿತೆಂದರೆ ಮೊದಲು ಹುಡುಕುವುದು ಮುಖಹೊತ್ತಿಗೆಯಲ್ಲಿ. ಅಲ್ಲಿ ಅವರ ಪ್ರೋಫೈಲ್, ಫೋಟೋಸ್, ಸೆಲ್ಫೀಸ್ ಅವರು ಹಾಕುವ ಪೋಸ್ಟ್ಗಳನ್ನು ನೋಡಿಯೇ ಇವರು ಯಾವ ತರಹದ ಹುಡುಗ/ಗಿ ಎಂದು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನವನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾರೆ. ಅಲ್ಲದೇ ಒಂದು ಹುಡುಗಿ/ಗನ ಫೋಟೋ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿತೆಂದರೆ ತನ್ನ ಬಳಗದ ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೆಲ್ಲಾ ಮುಕ್ತವಾಗಿ ತೋರಿಸಲು ವಾಟ್ಸ್ಅಪ್ ಇದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಒಂದು ಕೆಟ್ಟ ಕಮೆಂಟ್ ಮಾಡಿದರೂ ಬಂದ ವರ/ಧುವನ್ನು ಬೇಡವೆಂದು ತಿರಸ್ಕರಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಇದರಿಂದ ಮದುವೆ ಆಗದೇ ವಯಸ್ಸು ಓಡಿಹೋಗುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ.
ನಾನೇ ಸನಿಹದಿಂದ ಕೇಳಿಸಿದಂತೆ, "ಅವನ ಎಫ್.ಬಿ ಫೋಟೋಸ್ ನೋಡು, ವಿಕ್ ಎಂಡ್ ಸುತ್ತೋದೇ ಕೆಲ್ಸವೇನೋ.. ಒಂದಷ್ಟು ಹುಡ್ಗೀರು ಫ್ರೈಂಡ್ಸ್ ಬೇರೆ.. ನನಗೆ ಆ ಹುಡುಗ ಬೇಡ.."
"ಅದು ಅವಳ ಬಾಯ್ ಫ್ರೈಂಡ್ ಇರಬೇಕು ಅವನು ಕಮೆಂಟ್ ಮಾಡುವ ರೀತಿ ನೋಡಿದ್ರೆ ಯಾಕೋ ಅನುಮಾನ ಬರ್ತಾ ಇದೆ, ನನಗೆ ಈ ಹುಡುಗಿ ಬೇಡ.."
"ಸಾವಿರಸಾವಿರ ಸ್ನೇಹಿತರು ಸಾಲದ್ದಕ್ಕೆ ಫೋಲೋವರ್ಸ್ ಬೇರೆ, ಎಷ್ಟು ಹುಡುಗೀರ್ ಗೆ ಫ್ಲರ್ಟ್ ಮಾಡಿದ್ದಾನೋ..? ನನಗೆ ಈ ಹುಡುಗ ಬೇಡ.."
ಅದು ಸರಿ ಇಲ್ಲ ,ಇದು ಸರಿ ಇಲ್ಲ.. ಎಂದು ತಾವೇ ನಿರ್ಧಾರ ಮಾಡುವಷ್ಟು ಮುಂದುವರಿದ್ದಾರೆ.. ಅಷ್ಟಲ್ಲದೇ ಈಗೆಲ್ಲಾ ರೆಸ್ಯೂಮ್ ನೋಡಿ ಹುಡುಗನನ್ನು ಬೇಡ ಹೇಳುವ ಕಯಾಲಿ ಶುರುವಾಗಿದೆ.
"ನಾನು MBA Gold Medalist, ಅವನು ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಮಾಡಿದ್ದು, ಮ್ಯಾಚ್ ಆಗಲ್ಲ.." , "ಅವನು MCom ಮಾಡಿದ್ದು ಬೇಡ, ನಾನು MBA ಮಾಡಿದವಳು.." , "ಅವನಿಗೆ ಒಳ್ಳೆ ಕಂಪೇನಿಲಿ ಜಾಬ್ ಇಲ್ಲ.. ಎರಡು ಕಂಪೆನಿ ಬದಲಿಸಿದ್ದಾನೆ, ಸಂಬಳವೂ ಕಡಿಮೆ ಬೇಡ.." , ಅವಳು ಮದುವೆ ಆದ ಮೇಲೆ ಕೆಲ್ಸ ಬಿಡೋದಾದರೆ ಓಕೆ, ಇಲ್ಲಾಂದ್ರೆ ಬೇಡ.." , "ಅವನಿಗೆ ಸ್ವಂತ ವೆಹಿಕಲ್ ಇಲ್ಲ, ಮನೆ ಇಲ್ಲ ಆಫ಼ೀಸ್ ಕ್ಯಾಬ್ ಲಿ ಹೋಗಿ ಬರ್ತಾನೆ, ಯಾರ್ದೋ ರೂಮಲ್ಲಿ ಇರ್ತಾನಂತೆ, ಬೇಡಾ ನನಗೆ.." ಹೀಗೆ.... ಬೇಡ ಎನ್ನಲು ಹುಡುಕುವ ಪಟ್ಟಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಲೆ ಇರುತ್ತದೆ..ಇದೆಲ್ಲಾ ಸುಳ್ಳು ಎಂದು ಭಾವಿಸುವುದೇ ಬೇಡ, ಕಣ್ಣಾರೆ ನೋಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ಬರೆಯುತ್ತಿರುವುದು. ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ? ಹಿರಿಯರು ಇರುವುದಾದರೋ ಯಾಕೆ? ಅವರ ಮಾತಿಗೆ ಬೆಲೆ ಇಲ್ಲವೇ? ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ನಂಬಿಕೆಯೇ ಇಲ್ಲದ ಮೇಲೆ ಮದುವೆ ಆಗಿ ಇವರು ಜೀವನ ನಡೆಸುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ..?? ನಾನೂ ದುಡಿಯುವೆ, ನಾನೂ ಸಬಲೆ ಎಂದು ಕೈತುಂಬಾ ಸಂಬಳ ಉದ್ಯೋಗ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಮಿಂಚುವುದೇ ಮುಖ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ.. ಸಂಸಾರ ಸಸಾರವಾಗುತ್ತದೆ.. ಹೊಂದಾಣಿಕೆ, ತ್ಯಾಗಕ್ಕೆ ಜಾಗವೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲ, ಮಕ್ಕಳಿರುವುದೇ ಅನುಮಾನ, ಹುಟ್ಟಿದ ಮಕ್ಕಳೂ ಅನಾಥರಾಗುತ್ತಾರೆ. ಎನಿಸಿದರೆ ಭಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಏನೋ ಪಡೆದ ಸಂತಸದಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಬೇಕಾದುದನ್ನ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ..
- ಸಿಂಧುಭಾರ್ಗವ್
No comments:
Post a Comment