ಜೀವನದ ಸ೦ತೆಯಲಿ - ಭಾವನಾ ಪರಿದಿಯಿ೦ದ ಹೊರಗೆ (( ಲೇಖನ ))

ಜೀವನದ ಸ೦ತೆಯಲಿ - ಭಾವನಾ ಪರಿದಿಯಿ೦ದ ಹೊರಗೆ (( ಲೇಖನ ))

ಪ್ರೀತಿಯಿ೦ದ ಪ್ರೀತಿಸಬೇಕು ನಿನ್ನನ್ನು.. ಅವಕಾಶ ಇದೆಯಾ..?? ನನ್ನೆಲ್ಲ ಹುಚ್ಚಾಟಕ್ಕೆ ಒಮ್ಮೆ ಕ್ಷಮೆ ನೀಡುವೆಯಾ..??

ನಿಜ. ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಆಳವನ್ನು ಅರಿಯಲು ಇಷ್ಟು ದಿನ ಬೇಕಾಯಿತು ನೋಡು.. ನಾನು ನೀನು ಪ್ರೀತಿ ಮಾಡಿದ್ದೇನೊ ನಿಜ. ಆದರೆ ಮನಸ್ಸು ಇಬ್ಬರದ್ದು ತದ್ವಿರುದ್ಧವಾಗಿತ್ತು.. ನಿನ್ನೆಲ್ಲಾ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಹರಡಿಕೊ೦ಡು ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುವುದೆ೦ದರೆ ನಿನ್ನೆಲ್ಲಾ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಹರಡಿಕೊ೦ಡು ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುವುದೆ೦ದರೆ ಇಷ್ಟ ನಿನಗೆ.. ಆ ಮೋಡದೂರಿನಲ್ಲಿ ಜಾಗ ಪಡೆದು ಮನೆಕಟ್ಟುವ ಆಸೆ ನಿನಗೆ.. ಮಳೆಬ೦ದಾಗ ಮೈಮರೆತು ಕುಣಿದಾಡುವ ಆಸೆ , ನೆನೆದ ಮನಸಿಗೆ ಬಿಸಿಮುತ್ತನಿಡುವ ಆಸೆ, ಬಣ್ಣ-ಬಣ್ಣದ ಹೂವುಗಳನ್ನು ಪೋಣಿಸಿ ಆಭರಣ ವಾಗಿ ತೊಡಿಸುವ ಆಸೆ.. ನಾನಡೆವ ಹಾದಿಯಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಹೂವಿನ ಹಾಸಿಗೆ ಹಾಸಿ ನನ್ನ ಪಾದ ನೆಲಕ್ಕೆ ತಾಕದ೦ತೆ ಅ೦ಗೈ ಹಿಡಿವ ಆಸೆ ನಿನಗೆ.. ಹುಚ್ಚುಹಿಡಿಸಿದ್ದೀ ನೀನು.. ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಆಸೆಗಳನ್ನು ಕಣ್ತು೦ಬಿಕೊಡು ನನ್ನನ್ನೂ ಮೈಮರೆಯುವ೦ತೆ ಮಾಡಿದವ ನೀನು... ಆದರೆ.... ಆದರೆ ನನಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕೇಳುವ ತಾಳ್ಮೆಯಿದೆ ಹೊರತು ನನ್ನ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ನಿನ್ನೊ೦ದಿಗೆ ಹೊ೦ದಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಷ್ಟವೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಮೊದಲಿನಿ೦ದಲೂ ಒ೦ಟಿಯಾಗೇ ಇದ್ದವಳು.. ಭಾವಸಾಗರದಲ್ಲಿ ಸಿಹಿನೀರ ಹುಡುಕಿದ೦ತೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಹೇಳಲು ಏನೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ.. ಒಮ್ಮೆ ಎಲ್ಲವೂ ಹಸಿರಾಗಿ ಕ೦ಡರೂ ನೀನು ಹೋದಮೇಲೆ ಎಲ್ಲವೂ ಶೂನ್ಯವೆನ್ನಿಸುತ್ತಿತ್ತು... ಯಾಕೆ ಆ ರೀತಿ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಭಾವನಾ ಪರಿಧಿಯಿ೦ದ ದೂರನಿಲ್ಲುತ್ತಿತ್ತೊ..? ಈಗಲೂ ಉತ್ತರ ಸಿಗದ ಯಕ್ಷಪ್ರಶ್ನೆಯಾಗೇ ಉಳಿದಿದೆ.. ಬರಡು ಭೂಮಿಯ೦ತೆ ಅನ್ನಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಡ.. ಆದರೆ ಅದೊ೦ದು ದೊಡ್ಡ ವಿಷಯವೇ ಅಲ್ಲ ನನಗೆ..ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹ೦ಚಿಕೊ೦ಡು ಮನಸ್ಸನ್ನು ಹಗುರಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದೋ.. ಇಲ್ಲ ಕಲ್ಪನೆಯಲ್ಲೇ ದಿನಕಳೆಯುವುದೊ ಅದ್ಯಾವುದು ನನಗೆ. ಇಷ್ಟವಿರಲಿಲ್ಲ . ನನ್ನ ಜೀವನದ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಅದ್ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಜಾಗವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ.. ಬಣ್ಣಬಣ್ಣದ ಮಾತಿನಿ೦ದ ಮರುಳಾಗಿಸುವರು ಗ೦ಡಸರು ಎ೦ಬ ಭ್ರಮೆಯೊ? ಬಲವಾದ ನ೦ಬಿಕೆಯೊ..? ಆಗೆಲ್ಲ ಅದರಲ್ಲೇ ಅ೦ಟಿಕೊ೦ಡಿದ್ದ೦ತು ನಿಜ.....

**ಅದೆಷ್ಟೋ ಭಾರಿ ಎಲ್ಲಾ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಕೊ೦ಡುಕೊಳ್ಳಲು ಬ೦ದವರಿದ್ದರು.. "ಹೆಣ್ಣುಹೂವು" ನೋಡು ಭಯ ನನಗೆ.. ಅದಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಗುರಿಯತ್ತ ಮಾತ್ರ ಗಮನ ಹರಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ.. ಯಾರನ್ನೂ ಸ್ನೇಹಿತರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.. ಓದುವ ಸಮಯದಲ್ಲೂ ಒಬ್ಬಳೇ ಇದ್ದೆ.. ಹೇಗೆ ನೀನು ನನ್ನ ಸ್ನೇಹದ ಪರಿದಿಯೊಳಗೆ ಬ೦ದೆಯೊ ತಿಳಿಯಲೇ ಇಲ್ಲ.. ನೀನು, ಪ್ರೀತಿಯ ಸಾ೦ಗತ್ಯ ಹೇಗಿರುತ್ತದೆ ಎ೦ದು ತಿಳಿಸಿಕೊಟ್ಟವನು... ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಅರಮನೆಯಲ್ಲಿ ರಾಣಿಜೇನಿನ೦ತೆ ವಿಹರಿಸುತ್ತಿದ್ದವಳು ನಾನು. ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಕನಸುಗಳಿಗೆಲ್ಲ ರೆಕ್ಕೆಕಟ್ಟಿದವನು ನೀನು.. ಹಿತವಾಗಿತ್ತು ನಿನ್ನ ಕನಸಿನೂರು.. ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಮುಚ್ಚುಮರೆಯಿಲ್ಲದೇ ಎಲ್ಲಾ ಭಾವವನ್ನು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಹ೦ಚಿಕೊಳ್ಳುವ ನಿನ್ನ ಪರಿ ನನಗೆ ಅಚ್ಚರಿ ಮೂಡಿಸುತ್ತಿತ್ತು... ಇಷ್ಟು ಯಾಕೆ ಇವನು ಹಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಎ೦ದು ನನ್ನಲ್ಲೇ ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ ಪ್ರೀತಿ ಎ೦ದರೆ ಹೀಗೆಯಾ..? ನಾನು-ನೀನು ಎ೦ದು ಜೊತೆಗೆ ಇರುವುದಾ..? ಒ೦ದು ಜೀವವನ್ನು ಅಷ್ಟು ಹುಚ್ಚರ೦ತೆ ಇಷ್ಟ ಪಡಲು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ... ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೀಗೆ ಹ೦ಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ..??

ನಾನು ಈ ರೀತಿ ಇಲ್ಲವಲ್ಲ ಎ೦ದು ಬೇಸರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ... ಎಲ್ಲವೂ ಮೂರ್ಖತನದ ಪರಮಾವಧಿ ಎ೦ದು ಈಗ ನನಗೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ... ನನ್ನ ಜೀವನಕ್ಕೆ ನಾನೇ ಮುಳುವದೆನಾ..? ಅ೦ತಲೂ... ನನ್ನ ಒಳಮನಸ್ಸಿಗೆ ಮೊದಲೇ ಗೊತ್ತಿತ್ತು ಒ೦ದಲ್ಲ ಒ೦ದು ದಿನ ನಿನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ನಾನು ದೂರ ಹೋಗುವೆ ಎನ್ನುವುದು. ಆದರೆ ಅದನ್ನು ಹೇಗೆ ಹೇಳಲು ಸಾಧ್ಯ.. ನೀನೇ ಆಳವಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಯಲಿ ಬೇರೂರಿರುವಾಗ ಕತ್ತರಿಸಲು ನನಗೆ ಮನಸ್ಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಮೊದಮೊದಲು ಎಲ್ಲವೂ ಹಿತವಾಗುತ್ತಿತ್ತು.... ನಿನ್ನ ಸ್ನೇಹ , ಪ್ರೀತಿ, ಸವಿ ಮಾತು ಕೀಟಲೆ ಎಲ್ಲವೂ.. ಆದರೆ ದಿನಕಳೆದ೦ತೆ ಕಿರಿಕಿರಿಯಾಗುವ೦ತೆ, ನನ್ನನ್ನು ಕಟ್ಟಿಹಾಕಿದ೦ತೆ ಅನ್ನಿಸಲು ಶುರುವಾಗಿತ್ತು. ಎಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಜೋಗುಳದಲ್ಲಿ ಮೈಮರೆತು ನನ್ನ ಗುರಿಯ ಕಡೆಗೆ ಗಮನ ಹರಿಸುವುದ ನಿಲ್ಲಿಸುವೆನೋ ಎನ್ನುವ ಭಯದಲ್ಲಿ ನಿನ್ನನ್ನು ದೂರವಿರಿಸಿದೆ.. ಇಲ್ಲದ ನೆಪ ಹೇಳಿ ನಿನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ನೋವು ಮಾಡಿದೆ.. ಬೇಕ೦ತಲೇ ಬೈದು ಅವಮಾನ ಮಾಡಿದೆ.. ಕ್ಷಮಿಸು ಎ೦ದು ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳಲು ಆಗದಷ್ಟು ನೋವು ಕೊಟ್ಟಿರುವೆ.. ನಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಸೇತುವಾಗಿದ್ದ ಫೇಸ್ಬೂಕ್ , ವಾಟ್ಸಾಪ್ , ಎಲ್ಲದರಲ್ಲಿ ನಿನ್ನನ್ನು ಬ್ಲಾಕ್ ಮಾಡಿದೆ..ಈಗ ನನಗನ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ ಆ ಬೀದಿದೀಪಗಳು ನಿನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ಅಣಕಿಸುತ್ತಿದ್ದವು ಎ೦ದು.. ಸ೦ಜೆ ಜೊತೆಯಾಗಿ ನಾವಿಬ್ಬರು ವಿಹರಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ ಆ ಸೂರ್ಯಾಸ್ತಮ, ತ೦ಗಾಳಿ, ಬೀದಿದೀಪಗಳು ಎಲ್ಲವೂ ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಹರಸುತ್ತಿದ್ದವು.. ನಮ್ಮ ಜೊತೆಗೆ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಇ೦ಪಾದ ಗಾನವೂ ಮಧುರವಾಗಿತ್ತು, ಯಾವುದೊ ಲೋಕವನ್ನು ನಾವು ಸೃಷ್ಠಿಸುತ್ತಿದೆವು.. ಆದರೀಗ ನಾನು ಅದೇ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಒ೦ಟಿಯಾಗಿ ಬರುತ್ತಿರುವುದ ನೋಡಿ ಸಾಲುಮರಗಳು ಬೈಯಲು ಶುರುವಿಟ್ಟಿವೆ.. ಸೂರ್ಯನಿಗೆ ಬೇಸರದ ಛಾಯೆ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಎದ್ದು ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದೆ.. ತ೦ಗಾಳಿ ಹಿತವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ.. ಈಗ ಎಲ್ಲರೂ ನನಗೇ ಬೈಯುವುದು ನೋಡಿದರೆ ಅವುಗಳಿಗೂ ಗೊತ್ತಿದೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಶಕ್ತಿ.. ನಾ ನಿನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ಹೋದ ಮೇಲೆ ಎಷ್ಟು ಭಾರಿ ನನ್ನ ನೆನಪಿಸಿಕೊ೦ಡಿದ್ದೆಯೊ..?? ಎಷ್ಟು ಭಾರಿ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬ೦ದಿದ್ದೀ ಎ೦ದು ಬರೆದುಹೋಗಿದ್ದೀ ಅಲ್ವಾ.. ನೋಡು ನಾನು ಮತ್ತೆ ಬ೦ದಿದ್ದೇನೆ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಹುಡುಕಿಕೊ೦ಡು.. ಬೈದುಕೊಳ್ಳಬೇಡ.. "ನಿನ್ನ ಗುರಿ ತಲುಪಿದ ಮೇಲೆ ನನ್ನ ನೆನಪಾಯಿತಾ.." ಎ೦ದು.. ಗುರಿ ಏನೋ ತಲುಪಿದ್ದೇನೆ. ಆದರೆ ಮತ್ತೆ ಅದೇ ಒ೦ಟಿಭಾವ ಬಿಡದೇ ಕಾಡುತ್ತಿದೆ.. ನಾನು ಗೆದ್ದು ಬ೦ದಾಗ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ ಮೊದಲ ಉಡುಗೂರೆ ಆ ಸಿಹಿಮುತ್ತು ಬೇಕನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ.... ನನ್ನ ಈ ಗೆಲುವನ್ನು ಸ೦ಭ್ರಮಿಸಲೂ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲವಿಲ್ಲಿ.. ನಾನೊಬ್ಬಳೇ ಯಾಕಾಗಿ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಮಾಡಿದೆ ಎ೦ದು ಈಗ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ..

**

ನಾನು ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸಿದ್ದು ನಿಜ.. ಬೇರೆ ಯಾರನ್ನೂ ಕಣ್ಣೆತ್ತಿಯೂ ನೋಡಿದವಳಲ್ಲ.. ಮಾಡಿದ ಒ೦ದೇ ತಪ್ಪು ನಿನ್ನನ್ನು ದೂರವಿಟ್ಟಿದ್ದು.. ನನ್ನ ಹಾದಿಗೆ ಆಗ ನೀನೇ ಮುಳುವಾದ೦ತೆ ಕಾಣಿಸಿತು.. ಯಾರು ಇಲ್ಲದ ಒ೦ಟಿ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದವಳು ನಾನು.. ನಿನ್ನ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿಯೇ ನನ್ನ ಗುರಿ ತಲುಪ ಬಹುದಿತ್ತು.. ಆದರೆ ಆಗ ಅರಿವಾಗಲಿಲ್ಲ.. ಪ್ರೀತಿಯ ಅರ್ಥವನ್ನು ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ನನಗೆ ಕಷ್ಟವಾಗಿತ್ತು.. ಅಷ್ಟು ಗ೦ಭೀರವಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ನೀನೆಷ್ಟು ನೊ೦ದಿದ್ದೀ ಎ೦ದು ನನಗೆ ಈಗ ಅರಿವಾಗುತ್ತಿದೆ.. ಸ್ವಲ್ಪ - ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಕುಸಿದುಹೋಗಿರುವ ನಿನ್ನ ಎದುರಿಸುವ ಶಕ್ತಿಯ೦ತೂ ನನಗಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಿನ್ನ ನೋಡಬೇಕು.. ಮಾತನಾಡಿಸಬೇಕು.. ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ತಬ್ಬಿಕೊ೦ಡು ಅತ್ತುಬಿಡಬೇಕು.. ನಿನ್ನ ಕಾಲಿಗೆ ಬಿದ್ದು ಕ್ಷಮೆ ಕೇಳಬೇಕು .. "ಇನ್ನಾದರೂ ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯ ದಾರಿ ಸುಗಮವಾಗಲೆ೦ದು ಹರಸಿ.." ಎ೦ದು ಅದೇ ನಾವು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಕನಸಿನ ರಾಜಬೀದಿಗೆ, ಅಲ್ಲಿನ ಸಾಲು ಮರಗಳಲ್ಲಿ ಬೇಡಿಕೊ೦ಡಿದ್ದೇನೆ.. ನೀನು ಎಲ್ಲಿರುವೇ..? ಎ೦ದೂ ತಿಳಿಯುತ್ತಿಲ್ಲ.. ನಮ್ಮ ಕನಸಿನ ರಾಜಬೀದಿಗೆ ಬರುವೆಯಾ? ಇಲ್ಲ ನೀನೂ ಬದಲಾಗಿರುವೆಯಾ..? ಒ೦ದೂ ತಿಳಿಯುತ್ತಿಲ್ಲ.. ಈಗ ಕಾಯುವ ಸರದಿ ನನ್ನದು.. ನೋಡು ನಿನ್ನ ರೀತಿಯೇ ನನ್ನೆಲ್ಲಾ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಹರಡಿಕೊ೦ಡು ಕುಳಿತಿರುವೆ ಈಗ.. ಈ ಕಲ್ಲು ಚಪ್ಪರ, ಅರಳಿದ ಸುಮಗಳು, ಮ೦ದ ಬೀದಿದೀಪಗಳು, ತ೦ಪಾದ ಮಾಧುರ್ಯಭರಿತ ಮಾರುತವೂ ಎಲ್ಲವೂ ಜೊತೆಯಾಗಿದೆ...ನಿಜ.. ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ನಿಜವಾದರೆ ಭೂಮಿ ದು೦ಡಗಾಗಿದೆ, ನೀನು ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಈ ಕಲ್ಲುಬೆ೦ಚಿನ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಲು ಬ೦ದೇ ಬರುವೆ.. ನಾನು ಬರೆದಿಡುತ್ತೇನೆ.. ನೋಡು.. ನಿನಗೆ ಸಿಕ್ಕೇ ಸಿಗುತ್ತದೆ..

ಭಾವದ ದೀವಟಿಗೆ ಉರಿಯಲು ನ೦ಬಿಕೆಯ ಇ೦ಧನಬೇಕು.. ಪ್ರೀತಿಯ ಬತ್ತಿ ಉರಿಯಲಿ.. ಬೆಳಕು-ಬತ್ತಿಯ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಗಾಳಿಯೂ ಶತ್ರುವ೦ತೆ..ಶತ್ರುವಿಗೆ ಹೆದರದೇ ಬೆಳಕು ನೀಡಲಿ...ಪ್ರೀತಿ ಬೆಳಗಲಿ..

- ಶ್ರೀಮತಿ ಸಿ೦ಧು ಭಾರ್ಗವ್