ಕವಿತೆ: ಸ್ನೇಹ ನವಿರಾದ ನವಿಲುಗರಿ

ಕವಿತೆ : ಸ್ನೇಹ ಒಂದು ನವಿರಾದ ನವಿಲುಗರಿ

ನವಿರಾದ ನವಿಲುಗರಿ ಮರಿಹಾಕಿದೆ..

ನೇಹದ ತಂಗಾಳಿ ಸೋಕಿಹೋಗಿದೆ..

ಹಿಂದೆಂದೂ ಕಾಣದ ಸಂತೋಷ ಒಂದುಕಡೆ..

ಮನದ ಮಾತಿಗೆ ಜಾಗ ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ..

ಬೈಗುಳಕೆ ಕಿವಿಯಿದೆ, ತರಲೆ ಕಚಗುಳಿಯಿಡುತಿದೆ..

ಕನಸುಗಳು ನೂರಾರು ಕೈಸೇರಿದಂತಿದೆ..

ಸಂಬಂಧ ಬೆಸೆಯಲು ನಗುವೇ ನಾಯಕ..

ನಂಬಿಕೆಯೇ ಜೊತೆಗೆ ಸಾಗಲು ನಾವಿಕ..

ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನ ನೆನಪು ಕೆಲವು ಮುಖಗಳಲಿ..

ಅಣ್ಣ-ತಂಗಿನ ನೆನಪು ಕೆಲವು ಮನಗಳಲಿ..

ಆಗಸಕೆ ಗಾಳಿಪಟವ ಬಿಡುವ ತವಕವು..

ನೀರಿನಲಿ ಕಾಲುಗೆಜ್ಜೆಯ ಸಪ್ಪಳವು..

ನೋವಿಲ್ಲ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಸೋತಾಗ ಮನಕೆ..

ಧೈರ್ಯ ಹೇಳಲು ಗೆಳೆಯರಿಲ್ಲವೇ ಜೊತೆಗೆ..

ರಕ್ತಸಂಬಂಧಗಳ ಮೀರಿ ಬೆಳೆಯುವುದು..

ಸ್ನೇಹ ಸಂಬಂಧವು ಎಂದೂ ಶಾಶ್ವತವು..

- ಸಿಂಧು ಭಾರ್ಗವ್ 🍁