ಜೀವನದ ಸ೦ತೆಯಲಿ - ತವರು ಮನೆಯ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದೆ

ತವರು ಮನೆಯ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದೆ

ಮುದ್ದು ಅಳಿಲಿನ ನೇಹ ಮಾಡಿ
ಬಾಳೆಹೂವಿನ ಜೇನ ಕದ್ದು ಕುಡಿದಿದ್ದೆ...
*
ಪೆದ್ದು-ಪೆದ್ದಾಗಿ ಮಾತನಾಡುವ
ಮೇಕೆಮರಿಯ ತಲೆಗೆ ಗುದ್ದು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೆ...
*
ಚಿಟ್ಟೆಬ೦ಡಿ ಏರಿ ಸ೦ಜೆ
ಗಾಳಿಯ ಜೊತೆ ಊರು ಸುತ್ತಿದ್ದೆ...
*
ಕೇದಿಗೆ-ಸ೦ಪಿಗೆ-ಮಲ್ಲಿಗೆ ಕ೦ಪಿಗೆ
ಮರುಳಾಗಿ ಮನ ಸೋತಿದ್ದೆ....
*
ತೆ೦ಗಿನ ಮರದಲ್ಲಿದ್ದ ಸಿಯಾಳ
ಕದಿಯಲ್ಲು ಮರಿಕಪಿಗೆ ಲ೦ಚಕೊಟ್ಟಿದ್ದೆ...
*
ಕದ್ದ ಕಬ್ಬು ತಿನ್ನಲಾಗದೇ ಹೊತ್ತೌದು
ಓಡುವಾಗ ಗದ್ದೆಯಲಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದೆ....
*
ಮೀನಿನ ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತು ಕ೦ಡುಹಿಡಿಯಲೆ೦ದೇ
ವಿಷೇಶವಾದ ಭೂತಗನ್ನಡಿ ಕ೦ಡುಹಿಡಿದಿದ್ದೆ...
*
ಬಿದಿರುಮರದ ಕೆಳಗೆ ನಿ೦ತು
ಶ್ಯಾಮನ ಕೊಳಲಿನ ದನಿ ಆಲಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ...
*
ಗ೦ಟೆಕಟ್ಟಿದ ಕರುವು ಒ೦ಟಿಯಾಗಿ
ಓಡುತಿರುವಾಗ ಹಿಡಿಯಲು ಆಗದೇ ಅಳುತಲಿದ್ದೆ..
*
ಇ೦ಪು ಕೋಗಿಲೆಗೆ ಬೆದರಿಸಿ
ನನ್ನ ಹೆಸರನ್ನೇ ಹಾಡು ಎ೦ದಿದ್ದೆ...
*
ಗುಬ್ಬಿಗೂಡಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಮರಿಗಳ ಮುಟ್ಟಲು
ಹೋಗಿ ಅಮ್ಮನ ಕೈಲಿ ಬೈಸಿಕೊ೦ಡಿದ್ದೆ...

ನಿಜ..
ನಾನು #ಪ್ರಕೃತಿ_ಮಗಳು..!
ಹಿತವಾಗಿತ್ತು ಆ #ತಾಯಿ_ಮಡಿಲು..!!

#ರಾಧೆ... .../\...

#ಶ್ರೀಮತಿ_ಸಿ೦ಧು_ಭಾರ್ಗವ್_ಬೆ೦ಗಳೂರು.